اخذ کارت بازرگانی شرکتی

 

تعریف کارت بازرگانی:

 

کارت بازرگانی مجوزی است که به دارنده آن اعم از شخص حقیقی یا حقوقی اجازه داده می شود به امر تجارت خارجی بپردازد.

براساس مقرراتی که در حال حاضر در درست اجراست اعتبار کارت بازرگانی از تاریخ صدور یکسال می باشد و تمدید کارت بازرگانی نیز با ارائه مدارک لازم برای مدت مذکور انجام می گیرد.

 

کاربردهای کارت بازرگانی

 

– ثبت سفارش و ترخیص کالا

– واردات از مناطق آزاد

– مبادرت به حق العمل کاری در گمرک

– صادرات و واردات کلیه کالاهای مجاز

– ثبت نام ها و علائم تجاری (غیرفارسی)

 

نکته : کارت بازرگانی شرکتهای تعاونی از اتاق های تعاون دریافت می شود.

 

مدارک مورد نیاز جهت اخذ کارت بازرگانی اشخاص حقوقی (شرکتی)

 

1- یک برگ اصل اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بازرگانی که به گواهی اداره ثبت شرکت ها رسیده باشد (با امضاء مدیرعامل یا رئیس هیات مدیره) و اصل گواهی پلمپ دفاتر.

2- درخصوص شرکت های با مسئولیت محدود ارائه یک برگ کپی تقاضانامه ثبت شرکت های داخلی و شرکت نامه رسمی که ممهور به مهر اداره ثبت شرکت ها باشد الزامی است. درخصوص شرکت های سهامی خاص و عام ارائه یک برگ کپی اظهارنامه ثبت شرکتهای سهامی خاص یا عام که ممهور به مهر اداره ثبت شرکت ها باشد الزامی است.

3- اصل گواهی عدم سوء پیشینه مدیرعامل که از زمان صدورآن 6 ماه بیشتر نگذشته باشد. دو صفحه فرم کارت بازرگانی و عضویت (تکمیلی از سایت به همراه امضاء مدیرعامل ، مهر شرکت و گواهی امضاء توسط دفتر اسناد رسمی) اصل مفاصا حساب مالیاتی موضوع ماده 186 قانون مالیاتهای مستقیم مبنی بر بلامانع بودن صدور کارت بازرگانی

4- یک برگ کپی روزنامه رسمی در مورد تاسیس و کلیه تغییرات شرکت تا این تاریخ موضوع فعالیت شرکت بایستی در راستای صادرات و واردات کالا باشد.

5- اصل کارت ملی مدیرعامل جهت برابر با اصل نمودن و یک سری کپی کامل پشت و روی آن (در صورت داشتن هرگونه تغییرات در مشخصات سجلی ارائه کپی شناسنامه از تمامی صفحات الزامی می باشد)

6- سه قطعه عکس 4*6 مدیرعامل (جدید، تمام رخ، ساده)

7- ارائه اصل و کپی مدرک تحصیلی معتبر (حداقل دیپلم متوسطه) مدارک خارج از کشور پس از ارزشیابی توسط اداره دانش آموختگان وزارت علوم مورد پذیرش می باشد تبصره:دارندگان پروانه بهره برداری صنعتی، کشاورزی، معدنی، خدمات فنی مهندسی و خدمات فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) از مراجع ذیربط مشروط به انقضای دو سال از تاریخ صدور پروانه ، از ارائه مدرک فوق معاف می باشند.

8- اصل کارت پایان خدمت یا معافیت دائم برای آقایان جهت برابر با اصل شدن و یک سری کپی از پشت و روی آن • متولدین سالهای 1337 و قبل از آن با مدارک فوق دیپلم و کمتر از آن با ارائه کپی مدرک تحصیلی نیاز به ارائه کارت پایان خدمت ندارند.

• متولد سال های 1334 و قبل از آن با ارائه کپی مدرک لیسانس نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.

• متولدین سال های 1328 و قبل از آن با ارائه کپی مدرک دکترا نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.

9- داشتن حداقل سن 23 سال تمام

10- اصل گواهی بانک مبنی بر تایید حساب جاری و حسن اعتبار بانکی به نام شرکت در استان تهران (فرم مربوطه توسط موسسه تهیه می گردد) با مهر و امضای رئیس شعبه. (ضمناحساب های جاری شتاب مربوط به شهرستانها در صورتیکه روی این فرم تایید شده باشد قابل قبول است) توجه : ارائه دسته چک حساب جاری مربوطه در زمان تشکیل پرونده جهت رویت الزامی می باشد.

11- ارائه یکی از مدارک مالکیت ذیل :

الف : اصل و کپی سند مالکیت شش دانگ به نام شرکت، به آدرس دفتر مرکزی

ب: اصل و کپی اجاره نامه محضری معتبر به نام شرکت، برای محل کار و به آدرس دفتر مرکزی

ج: اصل و کپی اجاره نامه بنگاه املاک دارای کد رهگیری و هولوگرام به نام شرکت، برای محل کار و به آدرس دفتر مرکزی.

12- اشخاص غیر ایرانی متقاضی کارت بازرگانی  و ثبت شرکت علاوه بر ارائه مدارک فوق به استثنای بندهای 3، 5 و 8 ملزم به ارائه تایید

صلاحیت مدیران خارجی از سفارتخانه متبوعشان و ارائه کپی پروانه کار و اقامت به همراه اصل مدارک می باشند.

13- ارائه کد اقتصادی جدید (اصل و کپی) و یا ارائه تاییدیه پیش ثبت نام در سایت Tax.gov.ir و تعهد مبنی بر ارائه کد اقتصادی جدید پس از صدور

تذکر 1: کارمندان تمام وقت دستگاههای دولتی نمی توانند کارت بازرگانی دریافت نمایند

تدکر 2 : ارائه حداقل مدرک تحصیلی دیپلم الزامی است

تدکر 3: حضور مدیرعامل در مراحل پذیرش مدارک و تحویل کارت الزامی است

تذکر 4: برای هر واحد ملکی فقط یک کارت بازرگانی صادر می گردد

تذکر 5: حضور مدیرعامل در کلاسهای آموزشی براساس نوع مدرک تحصیلی الزامی است

تذکر 6: کلیه مدارک در محل اتاق برابر اصل می گردد.

 

مفهوم مالکیت فکری

 

 

به جای مالکیت معنوی، بهتر است از اصطلاح مالکیت فکری استفاده شود این واژه ترجمه ی Intellectual Property است Intellectual به معنی ذهنی و فکری، Property هم به معنای دارایی یا مالکیت است. Intellectual Property مالکیتی است که ناشی از فکر است.

مالکیت محصولاتی که فیزیکی و ملموس هستند مثل صندلی، خانه که Physical Property است، اینها دارایی های محسوس و قابل لمس به شمار می روند، ولی یک موزیک، فیلم یا طرح صنعتی یا اختراع، از جنس فکر هستند که قابل لمس نیستند گرچه در یم شی قابل لمس تجلی پیدا می کنند اما چیزی که آفریده ی پدیده آورنده است یک امر غیرمحسوس است و به این خاطر مالکیت یا دارایی فکری نامیده می شود.

شاید اصطلاح معنوی از این باب است که در ایران با امور معنوی بیشتر انس داریم! دلیل دیگری هم وجود دارد ، در بحث کپی رایت یک مولف دوگونه حق دارد یک حق مادی و اقتصادی و دیگری حق اخلاقی که حق اخلاقی را می توانیم بگوییم حق معنوی بخشی از حقوق مالکیت فکری است.

 به هر حال جدای از این بحث ها مالکیت فکری عبارت است از حقوق قانونی که از فعالیت ذهنی و فکری در عرصه های مختلف صنعتی، علمی و ادبی و هنری به وجود آمده باشد و در واقع مالکیت فکری محصول ذهن است که این محصول ذهن می تواند تحت حمایت یک فرد یا موسسه درآید.

شخص حقیقی یا حقوقی دارنده مالکیت فکری می تواند محصول فکری خود را آزادانه در اختیار همه  و ثبت برند بگذارد یا اینکه آن را کنترل کند و در انحصار خود قرار دهد.

مثل کسی که کتابی را تدوین می کند، می تواند چاپ آنرا در انحصار خود بگیرد، کنترل کند و آنطور که خودش می خواهد از آن استفاده کند. یا به همگان اجازه دهد به رایگان یا در ازای پرداخت حق الامتیاز از آن بهره برداری کنند.

 

 Intellectual Property Rights که به اختصار به آن IPRs گفته می شود نسبت به شی یا محصول فیزیکی بیرونی اعمال نمی شود بلکه نسبت به آفرینشی که اثر وجود دارد اعمال می شود.

 به عنوان مثال مالکیت فکری به خود کتاب مربوط نمی شود. مثلا اگر کتابی را خریداری می کنید مالک یک شی می شوید، ولی مالک فکری کتاب، خالق محتوای آن کتاب است.

در فیلم یا موسیقی هم همینطور است. بنابراین مالکیت فکری به محتوا و نفس اثر تعلق پیدا می کند. خالق اثر مالک آن است.

 به طور کلی حق مالکیت دو جنبه دارد. یکی اینکه به مالک اختیار تصرف در مال را می دهد. دیگر اینکه مانع تصرف دیگران در آن می شود.

 بطور مثال کسی که مالک یک دستگاه اتومبیل است می تواند این اتومبیل را هرگونه که دوست دارد استفاده کند. همینطور می تواند دیگران را از استفاده مال منع کند و اجازه استفاده ندهد. پس در واقع این مساله دو بعد دارد یک بعد " ایجابی" یعنی خودتان هر استفاده ای بخواهید می توانید بکنید و یک بعد منفی و "سلبی" که می توانید مانع استفاده دیگران شوید.

 مالکیت فکری هم همینطور است به عنوان مثال اگر می گوییم طرح صنعتی و ثبت شرکت شد و شما مالک قانونی آن شناخته شدید.

شما هستید که می توانید این طرح صنعتی را اجرا کنید و در جایی به کار ببرید و به بازار عرضه کنید که همان بعد ایجابی است و همینطور می توانید مانع استفاده دیگران شوید یعنی در واقع دیگران بدون اجازه شما می توانند طرح شما را پیاده و به بازار عرضه کنند که همان بعد سلبی است.

انواع و اقسام محصولاتی که مالکیت فکری برای آنها مطرح هست را می توان نام برد: کتاب، انواع اجراها (اجرای هنری خوانندگی، نوازندگی و ...)، نقاشی، برنامه های رادیو تلویزیونی، فیلم های ویدئویی، برنامه های رایانه ای، طرح ها، تصاویر، علائم تجاری، اختراعات، نشانه های جغرافیایی، نام شرکت ها، فرمول های شیمیایی، گونه های گیاهی، عطرها و ... محصولاتی هستند که هر کدام به نوعی در آنها مالکیت فکری حضور دارد.

 

 

ثبت شرکت های هولدینگ

 

تعریف شرکت هولدینگ:

 

هولدینگ از واژهء لاتین  Hold  به معنای نگه داشتن می‌آید. شرکت هولدینگ یا مادر شرکتی است که دارای سهام ممتاز و یا عمده چندین شرکت دیگر است، به این معنا که در هیئت مدیره آن شرکتها حداقل یک عضو نماینده دارد و بنابراین دارای حق رای است و می تواند از این طریق آن شرکتها را مدیریت و کنترل کند و از مزایای حاصل از کسب و کارهای مختلف نیز منتفع شود.

 به این شرکتها گهگاه شرکتهای مادر نیز گفته می شود. اصطلاحات رایج و مشابه دیگری نیز وجود دارند که از آن جمله می توان به شرکتهای کنترل کننده، شرکتهای دارنده و یا شرکتهای مالک اشاره کرد.

 به عنوان نمونه در تعریف شرکت مالک گفته اند که شرکت مالک، شرکتی است که مالک سهام شرکتهای دیگر است و ازاین طریق شرکتهای دیگر را کنترل می کند.

در واقع می توان گفت هلدینگ ها شرکتهای بزرگی هستند که اغلب، تنها به صورت شرکتهای مالک هستند و هیچ گونه نقش تولیدی بر عهده ندارند و به گونه ای روز افزون تبدیل به واحدهای مالی می شوند و مسائل مالی در تصمیم گیری آنها نقش مهمی را ایفا می کند.

 

 

 

نکته 1: چنانچه قبل از نام اصلی شرکت عبارت هولدینگ باشد مثلا «شرکت هولدینگ آریا فراز» قبل از ثبت شرکت در اداره ثبت شرکت ها می بایست از سازمان بورس و اوراق بهادار مجوزات مربوطه اخذ گردد.

 

در غیر اینصورت از لحاظ ساختاری نیازی به اخذ مجوز از سازمان بورس نیست.

 

نکته 2: شرکتهای هولدینگی که با مجوز سازمان بورس و اوراق بهادار به ثبت می رسند حتما باید در غالب شرکتهای سهامی خاص یا سهامی عام باشند که در شرکتهای هولدینگ (مادر) از نوع سهامی خاص سرمایه ثبتی شرکت پنجاه میلیارد ریال و در شرکتهای هولدینگ( مادر) از نوع سهامی عام سرمایه شرکت یک صد میلیارد ریال خواهد بود.

 

 

نحوه اخذ مجوز هولدینگ از سازمان بورس و اوراق بهادار

 

 

همچنین ابتدا باید متقاضیان ثبت چنین شرکتهایی (مدیرعامل یا اعضای هیئت مدیره) تقاضای خود را به سازمان بورس ارائه دهند که در صورت موافقت اصولی سازمان با تاسیس شرکت سازمان بورس نامه ای مبنی بر اجازه تاسیس شرکت نزد مرجع  ثبت شرکت ها را صادر خواهد کرد.

 

نکته 3: موضوع فعالیت شرکتهای هولدینگ متنوع است و میتواند در حوزه های مختلف بازرگانی خدماتی و صنعتی فعالیت نمایند.

 

 

1-آگهی تاسیس شرکت مادر

 

2-ارائه نامه نمایندگی شرکت مادر جهت ثبت شرکت هولدینگ

 

3-ارائه کپی مدارک هویتی سایر سهامداران (حداقل 2نفر) اعم از حقیقی یا حقوقی

 

4-ارائه گواهی عدم سوء پیشینه نماینده شرکت مادر و سایر اعضای هیئت مدیره و بازرسین

 

 

 

هزینه ثبت شرکت هولدینگ :

 

دستمزد : سه میلیون ریال + سایر واریزی های دولتی

 

طبقه بندی کلیه شرکت‌ها

 

 

شرکت‌های مدنی

 

شرکت‌های تجاری

 

 شرکت مدنی:

 

حقوق مدنی، شرکت دو معنای عام و خاص دارد . معنای عام، شرکت عبارت از عقدی است که طرفین آن ، سرمایه یا کار خود را برای رسیدن سودی خاص جمع می کنند.

ابنجا ، علاوه بر عقد شرکت، که موضوع مواد 571 به بعد قانون مدنی است، عقد مضاربه، عقد مزارعه و عقد مساقات هم از مصادیق شرکت حساب می آیند . معنای خاص، شرکت یکی از عقود معینی است همراه با اشاعه در حق مالکیت ایجاد می شود. معمولاً هرگاه صحبت از حقوق مدنی شرکت می شود، مقصود همین نوع اخیر است.

 

موجب ماده 571 قانون مدنی: « شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد با شیء واحد و نحو اشاعه». این شرکت ممکن است اختیاری یا قهری باشد(ماده 572 ق.م). شرکت قهری بر توافق شرکا استوار نیست، بلکه نتیجۀ اجتماع حقوق مالکان، سبب امتزاج یا ارث تحقق می یابد(ماده 574 ق.م) برعکس، شرکت اختیاری حاصل ارادۀ طرفین است؛

 زیرا « یا در نتیجه عقدی از عقود حاصل می شود یا نتیجۀ عمل شرکاء، از قبیل مزج اختیاری یا قبول مالی مشاعاً که ازای عمل چند نفر و نحو اینها» (ماده 573 ق.م).

 

از ملاحظه ماده 571 قانون مدنی استنباط می شود شرکت، حالتی است ، آن چند نفر مشاعا ، مالک مال واحدی هستند؛ یعنی هر یک برای جزء جزء مال دارای حق مالکیت اند. اینجا اسباب مالکیت مشاع اشاره نشده است و ممکن است یا ناشی از ارادۀ شرکا باشد یا قهری تحقق پیدا کند.

 

آنچه قانون مدنی جلب توجه می کند این است که امکان دارد مالکیت مشاع ناشی از هر عقدی که چنین حالتی را ایجاد می کند، و منحصرا" عقدی با نام و عنوان شرکت نیست؛ یعنی عقدی که طرفین توافق کنند حقوق مالکیت اختصاصی خود را مخروج و مالکیت مشترکی ایجاد کنند. همان طور که ماده 573 قانون مدنی گفته، شرکت اختیاری ممکن است نتیجه عقدی از عقود ایجاد شود؛ مانند اینکه مالکی نیمی از مال خود را بفروشد، یا صلح یا هبه کند.

این گونه مثال ها، سبب مالکیت مشترک(شرکت) برای حقیقت عقدی است که عنوان بیع یا صلح یا هبه دارد، نه عقدی برای نام شرکت.

 

گفته فقه و حقوق مدنی ایران، درباره وجود عقدی مستقل برای نام «شرکت»  و ثبت شرکت تردیدهایی وجود داشته است معدودی از مؤلفان منکر موجود این عقد هستند.

عقیده اینان، شرکت نتیجه امتزاج و اشاعه مالکیت است و این نتیجه ممکن است یا بر اثر یکی از عقود معین(که شرکت در شامل نمی شوند) حاصل شود یا قهری، برعکس، جمعی دیگر برای عقد شرکت اصالت قائل شده اند.

این گروه عقد شرکت را ایجاد اشاعه مؤثر دانسته و آن را کنار بیع، صلح و معاوضه، برای زمرۀ عقود معین شمرده اند. ظاهراً قانون مدنی نیز همین نظر را اتخاذ کرده است؛ چه شرکت را ذیل مبحث مربوط عقود معین آورده باشد.

 

حال حاضر، عقیده غالب این است : اجتماع مالکیت اشخاص متعدد برای شی ء واحد می تواند موجب عقدی صورت گیرد که عقد شرکت نام دارد.

این عقد را چنین تعریف کرده اند: «عقدی است کهحاصل آن دو یا چند شخص، برای تصرف مشترک و تقسیم سود و زیان و گاه برای مقصود دیگری حقوق خود را اشتراک می گذارند تا جای آن مالک سهمی مشاع از این مجموعه شوند». این تعریف، عقد شرکت از اشاعۀ ساده جدا می شود و شرکت خاص ایجاد آن هدفی خاص را دنبال می کنند و می توانند یا برای تقسیم سود مادی باشد یا جنبه اخلاقی و اجتماعی داشته باشد؛ مانند کمک درماندگان و تشویق دانشمندان و محققان.

 

باید پرسید آیا این تعریف را می توان برای شرکت به مفهوم قانون تجارت تسریع داد یا خیر. پاسخ، البته منفی است؛ اما نفی تعریف مزبور جنبه مطلق ندارد؛ چه همان طور که خواهیم دید، بعضی از عناصر تعریف مزبوربرای تعریف شرکت جاری نیز دیده میشود. آنچه باید گفت این است:

 

 اولاً مفهوم تجاری شرکت و ثبت برند ، چیزی جز بردن سود و تقسیم آن میان شرکا خود نیست. بنابراین، اینجا تشکیلاتی برای هدف های اخلاقی و اجتماعی و امثال اینها تأسیس و به اصطلاح «انجمن» نامیده می شوند، شرکت تجاری به حساب نمی آیند؛

 

ثانیاً در شرکت مدنی، ارتباط شخصیتی شرکا مال مشاع محو نمی شوند؛ بدین صورت شرکت تجاری شخصیت جمعی شرکا که از آن به «شخصیت حقوقی تعبیر می شود مالک مال می گردد. اینجا شرکت مدنی فرض بر این تعبیر می شود مال مال می گردد.شرکت مدنی را فرض بر این است که امول شرکا مال خودشان است و سود و زیان ناشی از اداره شرکت به خود ایشان برمی گردد؛

 حال آنکه، همان طور که خواهیم دید؛ شرکت تجاری دارای شخصیت حقوقی است و مال مشاع که توسط شرکا وسط گذاشته می شود، متعلق شرکت، یعنی شخص حقوقی است. اما چگونه می توان شرکت تجاری را از شرکت مدنی باز شناخت؟ این سؤال با تعریف شرکت تجاری (در مبحث دوم) پاسخ میدهیم.

 

شرکت تجاری

 

همان طور که گفتیم قانون تجارت ایران، تعریفی از شرکت تجاری ارائه نکرده و ماده 20 که فصل اول از باب سوم قانون تجارت با آن آغاز می شود، فقط شمارش اقسام مختلف شرکت تجاری را گفته.

 

علت سکوت قانون گذار ایران این است که قانون تجارت فرانسه که الگوی قانون تجارت ما بوده است نیز شرکت تجاری و انواع ثبت شرکت تعریف نشده است؛ اما سکوت قانون تجارت فرانسه توجیه شدنی است؛ زیرا قانون مدنی این کشور در ماده 1382 شرکت را تعریف کرده است و قانون گذار فرانسه ضرورتی برای تکرار آن از قانون تجارت ندیده است؛

در حالی که تقلید صرف قانون گذار ایران از قانون تجارت فرانسه خلثی قانونی ایجاد کرده است؛ چرا که آنچه قانون مدنی ما شرکت را تعریف کرده با خقیقت شرکت و حقوق تجارت متفاوت است. اینجا شرکت ما ریشه در حقوق اروپایی دارد، حقوق مدنی،شرکت را با اولویت اول متکی بر موازین فقهی است.

 

تعریف شرکت تجاری، استادان متقدم حقوق تجارت پاسخ های متفاوتی داده اند. نظر و عقیدۀ دکتر ستوده تهرانی: «شرکت تجارتی عبارت است از سازمانی که بین دو یا چند نفر تشکیل می شود و هر یک سهمی به صورت نقد یا جنس یا کار خود می گذارند تا مبادرت به عملیات تجارتی نموده و منافع و زیان های حاصله را بین خود تقسیم کنند».

این تعریف دو نقص عمده دارد که هر دو از مجموع مقررات قانون تجارت و لایحه قانونی 1347 شرکت های سهامی استنباط می شود.

اولین نقص این است که در آن به شرکت نه به عنوان یک قرارداد بلکه به عنوان یک مؤسسه و سازمان (یک شخص حقوقی) نگریسته می شود؛ حال که شرکت ، پیش از هرچیز، یک قرارداد است. نقص دیگر این است که شرکت را تنها مؤسسه یا سازمانی تلقی می کند که فعالیت عملیات تجارتی می کند، ولی می دانیم گاه شرکت، صرف اینکه در قالب شرکت هایی ایجاد شده که ماده 20 قانون تجارت ذکر کرده ، شرکت تجارتی تلقی می شود، حتی اگر عمل غیر تجارتی انجام دهد.

 ماده 2 لایحه قانونی 1347 برای مورد شرکت سهامی مقرر کرده است: «شرکت سهامی شرکت بازرگانی محسوب می شود ولو اینکه موضوع عملیات آن امور بازرگانی نباشد». البته چون تعریف دکتر ستوده تهرانی پیش از تصویب لایحۀ اخیر ارائه شده است، اشکال دوم فقط برای خود تعریف است و نباید بر عدم آگاهی ایشان حمل شود.

 

دکتر منصور صقری نیز مقاله ای محققانه دارد، پس از بررسی مواد مختلف قانون تجارت، شرکت تجارتی را چنین تعریف کرده است: «شرکت عهدی است که به وسیله آن دو یا چند شخص توافق می کنند آورده هایی را به منظور تقسیم منافع احتمالی، مشترکاً مورد تجارت قرار دهند». این تعریف سه ایراد دارد:

 

اول اینکه برعکس تعریف دکتر ستوده تهرانی، اینجا، شرکت مؤسسه محسوب نشده است، بلکه از آن فقط به عنوان یک عهد (قرارداد) یاد می شود.

همان طور که گفتیم، شرکت یک قرارداد است. اما شرکت معنای دیگری نیز دارد. آورده های شرکا برای این منظور جمع می شود که دارایی مستقلی از دارایی هر یک از شرکا تشکیل شود و این دارایی به امری اختصاص دارد که شرکت برای انجام رساندن آن ایجاد شده است و همین دلیل اینجا از شخص حقوقی صحبت می شود که همان شرکت است.

 

مطالعه قوانین و مقررات تجاری نشان می دهد که این مقررات، شرکت بیشتر یک شخص حقوقی تلقی شده است تا یک قرارداد.

 

دوم اینکه این تعریف فقط  « تقسیم منافع احتمالی» را ذکر کرده است، حال آنکه مسلم است شرکا برای زبان های احتمالی نیز سهیم اند.

 

سوم اینکه شرط تجارتی بودن شرکت را تجارتی بودن عمل شرکت می داند؛ حال که شرکت تجارتی  و ثبت برند ممکن است،  صرف شکل آن، تجارتی تلقی شود، حتی اگرعمل غیر تجارتی انجام دهد.

 

واقعیت این است که در حقوق ایران شرکت تجارتی شرکتی است که یا به موجب مقررات قانون تجارت و یا به موجب لایحه قانونی 1347 تشکیل می شود و یا صورتی غیر از آن، ولی انجام عملیات تجارتی می کند. حال آنکه شرکت به صورت یکی از شرکت های موضوع ماده 20 قانون تجارت باشد آنگاه صرف صورت، شرکت تجارتی محسوب می شود، حتی اگر معاملات غیر تجارتی انجام دهد( مانند آنچه ماده 2 لایحه قانونی 1347 برای مورد شرکت های سهامی عام و خاص گفته است) و گاه امکان تشکیل شرکت تجارتی وجود ندارد، مگر آنکه موضوع آن تجارتی باشد(مانند آنچه در مورد شرکت تضامنی و نسبی صادق است). ماده 220 قانون تجارت نیز شرکت هایی را که شکل یکی از شرکت های مندرج قانون تجارت نیامده باشند، و کار امور تجارتی بپردازند، شرکت تضامنی تلقی کرده که از انواع شرکت های تجارتی است.

 

شرکت تجارتی را می توان چنین تعریف کرد: «شرکت تجارتی، قراردادی است که به موجب آن دو یا چند نفر توافق می کنند سرمایه مستقلی را که از جمع آورده های آنها تشکیل می شود، ایجاد کنند و به مؤسسه ای که برای انجام مقصود خاصی تشکیل می گردد، اختصاص دهند و در منافع و زیان های احتمالی حاصل از به کارگیری سرمایه سهیم شوند.

 

ثبت شرکت تعاونی

 

شرکت های تعاونی شرکتهایی هستند که تمام یا حداقل ٥١% سرمایه به وسیله اعضا دراختیار شرکت تعاونی قرار گیرد و وزارتخانه ها سازمان ها شرکتهای دولتی و وابسته به دولت و تحت پوشش دولت بانکها شهرداریها شوراهای اسلامی کشوری بنیاد مستضعفان مستضعفان و سایر نهادهای عمومی می توانند جهت اجرای بند ٢ اصل ٤٣ قانون اساسی از راه ام بدون بهره یا هر راه مشروع دیگر از قبیل مشارکت مضاربه مزارعه مساقات اجاره اجاره به شرط تملیک بیع شرط فروش اقساطی و صلح اقدام به کمک در تامین یا افزایش سرمایه شرکتهای تعاونی نمایند بدون آنکه عضو باشند.

 تعاونی های تولید شامل تعاونی های مربوط به کشاورزی دامداری دامپروری و پرورش و غیره تعاونی های توزیع شامل تعاونی هایی می شوند که نیاز مشاغل تولیدی یا مصرف کنندگان عضو خود را در چهار چوب مصالح عمومی و به منظور کاهش هزینه ها و قیمت ها تامین می نمایند.

 

تاسیس شرکتهای تعاونی و ثبت شرکت آن ها  بر اساس اقدام مجمع موسس که شامل عده ای افراد واجد شرایط عضویت می باشد صورت می گیرد. تعداد اعضای مجمع عمومی موسس هفت نفر است که سه نفر به عنوان هیئت موسس و یک نفر به عنوان نماینده در اداره کل تعاون می باشند.

 دراولین جلسه رسمی مجمع عمومی عادی که با شرکت متقاضیان همراه با رسید لازم التادیه سهام مقرر تشکیل می شود اساسنامه پیشنهادی پس از بحث و بررسی با موافقت حداقل دو سوم اعضا تصویب شده و اعضایی که با مصوبه آن مجمع در مورد اساسنامه موافقت نداشته باشند می توانند درهمان جلسه تقاضای عضویت خود را پس بگیرند.(مستفاد از ماده ٣١).

 

حداقل و حداکثر تعداد عضو در تعاونی ها به نسبت سرمایه و فرصت اشتغال و نوع فعالیت و رعایت اصل عدم تمرکز و تداول ثروت به موجب آیین نامه مصوبه وزارت تعاون تعیین می گردد. ولی در هر حال تعداد اعضا از ٧ نفر کمتر نخواهد بود(ماده ٦).

 

در اولین جلسه مجمع عمومی عادی اعضای هیئت مدیره انتخاب می گردند ودر اولین جلسه هیئت مدیره اسامی و مشخصات کامل اعضای هیئت مدیره و مدیر عامل و بازرسان شرکت تهیه و جهت بررسی تقدیم اداره کل تعاون می گردد.

اولین هیئت مدیره منتخب شرکت تعاونی مکلف است پس از اعلام قبولی با انجام تشریفات مقرر نسبت به ثبت تعاونی اقدام نماید.

برای انجام ثبت شرکتها و اتحادیه های تعاونی پس از طرح و تصویب آن ارائه مدارک مندرج در ماده ٥١ الزامی می باشد که باید در چهار نسخه به اداره ثبت شرکتها داده شود.

 

سرمایه تامین یا تعهد شده از طرف اعضا درهر مرحله تاسیس شرکت نباید کمتر ٥١ درصد کل سرمایه شرکت باشد و هر تعاونی وقتی ثبت وتشکیل می گردد که حداقل یک سوم سرمایه آن تادیه و در صورتی که به صورت نقدی و جنسی باشد تقویم و تسلیم شده باشد.

شرایط عضویت در تعاونی ها و ثبت شرکت در ماده ٩ آمده است و خروج عضو از تعاونی اختیاری بوده و نمی توان آن را منع کرد ولی در صورتی که خروج نامبرده موجب ضرری برای تعانی باشد ملزم به جبران آن خواهد بود.

 

در صورت فوت عضو ورثه او با وجود شرایط لازم عضو تعاونی محسوب می شوند و در صورت تعدد ورثه بایستی ما به التفاوت افزایش سهم ناشی از تعدد خود رابپردازند و در غیر این صورت با اعلام عدم تمایل عضویت آنان لغو می گردد و در صورت لغو عضویت به هر علت سهم و کلیه حقوق و مطالبات عضو به قیمت روز تقویم و به دیون تعاونی تبدیل می شود که پس از کسر دیون وی به تعاونی به او یا ورثه اش پرداخت می شود.

 

کلیات ثبت شرکت

 

کنار شرکتها که کار تجارت دارند قانون گذار نهاد حقوقی خاصی را که دارای شخصیت حقوقی می باشد .

 جهت انجام اموری که جنبه غیر تجاری دارد از قبیل کارهای علمی و ادبی یا امور خیریه یا خدماتی پیش بینی نموده است . ماده یک آیین نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و موسسات غیر تجاری ، موسسه غیر تجاری را چنین تعریف نموده است :

 

"مقصود از تشکیلات و موسسات غیر تجارتی مذکور در ماده 584 قانون تجارت کلیه تشکیلات و موسساتی است که برای مقاصد غیر تجارتی از قبیل امور علمی یا امور خیریه وامثال آن تشکیل می شود اعم از آنکه موسسین و تشکیل دهندگان قصد انتفاع داشته یا نداشته باشند."

 

بنابراین ارائه خدامات علمی و آموزشی و خدمات شهری و ارائه کمک های انسانی در قالب شخصیت حقوقی  و ثبت برند متصور بوده و از این جهت موسسات غیر تجاری به دو قسمت تقسیم می شوند:

 

موسساتی که مقصود از تشکیل آنها جلب منافع و تقسیم آن بین اعضای خود نباشد ، اینگونه موسسات اصطلاحا موسسات غیر انتفاعی نامیده می شود .

کلیه فعالیتهای اجتماعی از قبیل انجمن های اسلامی و تخصصی و علمی خاص و احزاب و دستجات سیاسی و موسسات خیریه و صندوق های قرض الحسنه در قالب این گونه موسسات متصور می باشد و موسسین آن هنگامی که در خواست ثبت می نمایند توسط اداره ثبت شرکتها ، مراتب از اداره کل اطلاعات نیروی انتظامی استعلام می شود و پس از وصول پاسخ مثبت ، نسبت به اقدام می گردد.

 

موسساتی که مقصود از تشکیل آن ممکن است جلب منافع مادی و تقسیم منافع مزبور بین اعضای خود یا غیر باشد . اینگونه موسسات ،موسسات غیر تجاری نامیده می شوند. بنابراین فعالیتهایی از قبیل آموزشگاه های علمی و فنی و کلاس های زبان و مدارس غیر انتفاعی و موسسات گاز رسانی یا ارائه خدمات شهری مانند نظافت و فضای سبز و موارد دیگر در زمینه های فوق در قالب موسسات غیر تجاری متصور می باشد و موسسین باید پس از به ثبت شرکت رساندن موسسه نسبت به اخذ مجوز فعالیت اقدام نمایند.

 

اخذ کارت بازرگانی شخصی

 

تعریف کارت بازرگانی:

 

کارت بازرگانی مجوزی است که به دارنده آن اعم از شخص حقیقی یا حقوقی اجازه داده می شود به امر تجارت خارجی بپردازد.

براساس مقرراتی که در حال حاضر در درست اجراست اعتبار کارت بازرگانی از تاریخ صدور یکسال می باشد و تمدید کارت بازرگانی نیز با ارائه مدارک لازم برای مدت مذکور انجام می گیرد.

 

کاربردهای کارت بازرگانی :

 

– ثبت برند و ثبت سفارش و ترخیص کالا

– واردات از مناطق آزاد

– مبادرت به حق العمل کاری در گمرک

– صادرات و واردات کلیه کالاهای مجاز

– ثبت نام ها و علائم تجاری (غیرفارسی)

 

نکته : کارت بازرگانی شرکتهای تعاونی از اتاق های تعاون و ثبت شرکت دریافت می شود.

 

مدارک مورد نیاز جهت اخذ کارت بازرکانی اشخاص حقیقی (شخصی)

 

1- یک برگ اصل اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بارزگانی که به گواهی اداره ثبت شرکتها رسیده باشد (با امضای متقاضی کارت بازرگانی) و اصل گواهی پلمپ دفاتر، از اداره ثبت شرکتها

2- اصل گواهی عدم سوء پیشینه از زمان صدور آن 6 ماه بیشتر نگذشته باشد

3- دو صفحه فرم کارت بازرگانی و عضویت چاپ شده (تکمیلی از وب سایت به همراه مهر و امضاء متقاضی و گواهی امضاء توسط دفتر اسناد رسمی)

4- اصل مفاصا حساب مالیاتی موضوع 186 قانون مالیاتهای مستقیم مبنی بر بلامانع بودن صدور کارت بازرگانی

5- اصل کارت ملی جهت برابر با اصل نمودن و یک سری کپی کامل از پشت و روی آن

6- سه قطعه عکس 4*6 (جدید، تمام رخ، ساده)

7- ارائه اصل و کپی مدرک تحصیلی معتبر (حداقل دیپلم متوسطه) مدارک خارج از کشور پس از ارزشیابی توسط اداره دانش آموختگان وزارت علوم مورد پذیرش می باشد

تبصره : دارندگان پروانه بهره برداری صنعتی، کشاورزی، معدنی، خدمات فنی مهندسی و خدمات فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) از مراجع ذیربط مشروط به انقضای دو سال از تاریخ صدور پروانه، از ارائه مدرک فوق معاف می باشند.

8- اصل کارت پایان خدمت یا معافیت دائم برای آقایان جهت برابر با اصل شدن و یک سری کپی از پشت و روی آن

• متولدین الهای 1337 و قبل از آن با مدارک فوق دیپلم و کمتر از آن با ارائه کپی مدرک تحصیلی نیاز به ارائه کارت پایان خدمت ندارند.

• متولد سال های 1334 و قبل از آن با ارائه کپی مدرک لیسانس نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.

• متولدین سال های 1328 و قبل از آن با ارائه کپی مدرک دکترا نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.

9- داشتن حداقل سن 23 سال تمام.

10- اصل گواهی بانک مبنی بر تایید حساب جاری و حسن اعتبار بانکی به نام متقاضی (فرم مربوطه توسط موسسه تهیه می گردد) با مهر امضای رئیس شعبه (ضمنا حسابهای جاری شتاب مربوط به شهرستانها در صورتیکه روی فرم (الف) تایید شده باشند قابل قبول است) (ارائه دسته چک حساب جاری مربوطه در زمان تشکیل پرونده جهت رویت الزامی می باشد)

11- ارائه یکی از مدارک ذیل

الف- اصل و کپی سند مالکیت شش دانگ به نام متقاضی، به آدرس دفتر کار (آدرس اظهارناهم)

ب- اصل و کپی اجاره نامه محضری معتبر به نام متقاضی. برای محل کار و به آدرس دفتر کار (آدرس اظهارنامه)

ج- اصل و کپی اجاره نامه بنگاه املاک دارای کد رهگیری و هولوگرام به نام متقاضی برای محل کار و به آدرس دفتر کار (اظهار نامه)

12- ارائه کد اقتصادی جدید (اصل و کپی) و یا ارائه تاییدیه پیش ثبت نام در سایت Tax.gov.ir و تعهد مبنی بر ارائه کد اقتصادی جدید پس از صدور

تذکر 1: کارمندان تمام وقت دستگاههای دولتی نمی توانند کارت بازرگانی دریافت نمایند

تذکر 2: ارائه حداقل مدرک تحصیلی دیپلم الزامی است

تذکر 3: حضور متقاضی در کلیه مرحله پذیرش مدرک و تحویل کارت الزامی است

تذکر 4: برای هر واحدملکی فقط یک کارت بازرگانی صادر می گردد

تذکر 5: حضور متقاضی در کلاسهای آموزشی براساس نوع مدرک تحصیلی الزامی می باشد

تذکر 6: کلیه مدارک در محل اتاق برابر اصل می گردد.

 

 

ثبت شرکت گردشگری

 

متقاضیان محترم ثبت شرکت گردشگری میتواند با ارائه مدارک ثبت شرکت گردشگری که در ادامه به آنها اشاره خواهد شد، و با مراجعه به ثبت شرکت فردا برای انحام مراحل ثبت شرکت گردشگری، به راحتی و در زمان مناسب شرکت خود را به ثبت برسانند.

 

قبل از هر چیز به پیش نیاز های ثبت شرکت گردشگری اشاره می کنیم

 

شرایط کلی متقاضیان ثبت شرکت گردشگری

 

۱-    تابعیت ایرانی

 

۲-     متدین به دین اسلام یا سایر ادیان شناخته شده در قانون اساسی ایران. ثبت شرکت گردشگری

 

۳-  داشتن اهلیت قانونی، مشهور نبودن به فساد اخلاقی و نداشتن پیشینه محکومیت کیفری که موجب سلب حقوق اجتماعی شده باشد و نیز عدم اعتیاد به مواد مخدر به تائید مراجع ذیصلاح.

 

۴-     داشتن حداقل مدرک تحصیلی کارشناسی.

 

۵-     داشتن حداقل ۲۵ سال سن.

 

۶-     داشتن کارت پایان خدمت یا معافیت از آن برای متقاضیان مرد.

 

۷-    نداشتن مشاغل یا عضویت در سازمانهایی که مغایر با مقررات جاری کشور، یا موجب تحکیم مبانی رژیم گذشته بود، یا ضدیت با جمهوری اسلامی ایران شناخته شده، و یا هرگونه پیشینه همکاری با ساواک منحله و گروه های ملحد محارب و غیر قانونی.

 

۸-       عدم اشتغال دیگر که مانع فعالیت فوق باشد.

 

۹-      عدم اشتغال به تحصیل.

 

۱۰-        داشتن حداقل ۳ سال سابقه کار مفید مرتبط با فعالیت مورد نظر با تاییدیه پرداخت بیمه و صلاحیت شغلی.

 

تبصره۱: اشخاص حقوقی داوطلب تاسیس دفتر خدمات مسافرتی و جهانگردی و ثبت برند باید دارای شرایط ذیل باشد:

 

الف- تابعیت ایران.

 

ب- ارتباط موضوع فعالیت شخص حقوقی با فعالیت های دفاتر خدمات مسافرتی و جهانگردی.

 

تبصره۲: در صورتی که متقاضی پروانه شخص حقیقی باشد باید دست کم یک نفر را به عنوان مدیر فنی و چنانچه شخص حقوقی باشد باید علاوه بر مدیر فنی یک نفر را به عنوان مدیر عامل دفتر خدمات مسافرتی و جهانگردی معرفی نماید.

 

تبصره۳: مدیرفنی علاوه بر شرایط مندرج در بندهای«۱» تا «۱۱» بایستی به یکی از زبانهای خارجی (ترجیحاً انگلیسی) آشنایی کامل داشته و گواهی نامه فارغ التحصیلی از آموزشگاه‌های معتبر، مراکز آموزش عالی و مدارس حرفه ای خدمات سیاحتی – جهانگردی داشته باشد. دارندگان مجوز یا مدیران عامل اشخاص حقوقی در صورت دارا بودن شرایط مذکور می‌توانند به عنوان مدیر فنی همان دفتر تعیین شوند.

 

تبصره ۴: فعالیت اتباع خارجی در سمت مدیر فنی منوط به دارا بودن پروانه معتبر اشتغال و تایید صلاحیت فنی آنها بوسیله سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است.

 

تیصره ۵: آخرین آئین نامه مصوب هیات محترم دولت در زمینه نظارت بر تاسیس و فعالیت دفترها/ شرکت های خدمات مسافرتی، سیاحتی -جهانگردی و زیارتی در این خصوص حاکمیت خواهد داشت.

 

 

خلاصه موافقتنامه و پروتکل مادرید

 

 

اولین اقدام جهت حمایت ازعلامت تجارتی و برخورداری از حقوق مرتبط با آن ثبت علامت در بعد داخلی (ملی) طبق کنوانسیون پاریس میباشد.

 با نگرشی برتاریخچه این کنوانسیون درخصوص حمایت از مالکیت صنعتی در می یابیم که به منظورحمایت از علائم تجارتی درسطح بین المللی بموجب کنوانسیون مزبور صاحب علامت (شخص حقیقی یا حقوقی) میبایست بطور جداگانه تعدادی تقاضانامه را در ادارات کشورهای مختلف عضو به زبانهای گوناگون با پرداخت هزینه های متفاوت و صرف زمان طولانی، تودیع نماید.

به همین منظور جهت تسهیل روند ثبت بین المللی و ثبت شرکت و تحصیل حقوق ناشی از آن تعدادی از کشورهای عضوکنوانسیون پاریس اتحادیه بین المللی را جهت حمایت از مالکیت صنعتی در راستای کنوانسیون مزبور تشکیل داده و درآن سیستم مادرید را بعنوان دستورالعمل ثبت بین المللی علائم تجارتی تصویب نمودند.

این سیستم شامل دو معاهده موافقتنامه مادرید مورخ 1891 و پروتکل مرتبط با آن مصوب 1989 میباشد.

این سیستم از طریق دفتربین المللی وایپواداره میشود، هرکشورعضوکنوانسیون پاریس برای حمایت ازحقوق علائم تجارتی اتباع خویش در سایرکشورها، میتواند عضو موافقتنامه، پروتکل و یا هردو آنها گردد.

 

مدارک مورد نیاز برای ثبت بین امللی (ثبت مادرید) :

 

 

1) نامه درخواست جهت ثبت بین المللی علامت خطاب به اداره ثبت برند و علائم تجاری با درج اسامی کشورهای   مورد نظر

 

2)معرفی نامه برروی سربرگ شرکت همراه با امضاء مدیران و دارندگان حق امضاء همراه با مهرشرکت (اشخاص حقوقی) و درصورت مراجعه وکیل رسمی ارائه وکالتنامه دادگستری

 

3)کپی مصدق شناسنامه و کارت ملی مدیران و دارندگان حق امضاء شرکت و روزنامه تاسیس و آخرین تغییرات شرکت (اشخاص حقوقی) و ارائه کپی مصدق شناسنامه و کارت ملی (اشخاص حقیقی) و در  صورت مراجعه وکیل رسمی ارائه وکالتنامه دادگستری .

 

4)اظهارنامه یا اصل گواهی ثبت علامت تجاری درایران جهت رؤیت و کپی آن جهت ضبط  در پرونده یا   ارائه کپی مصدق گواهی ثبت علامت تجاری

 

5)تکمیل فرم مخصوص لاتین پس ازمشخص شدن کشورهای موردنظرمتقاضی

 

6)برگه محاسبه هزینه ها همراه با مهر و امضاء متقاضی (Fee Calculation)

 

7)رسید مربوط به پرداخت هزینه بررسی اظهارنامه ثبت بین المللی