سلولیت چیست

 

 

در نگاه اول، واژه cellulitis، معنی عفونت والتهاب سلولها را در ذهن تداعی می کند. ولی این واژه در زیبایی به معنی لیپودیستروفی لوکالیزه استفاده می شود.

همین تشابه ،موجب گردیده که در زبانهای مختلف، تنوعی از اصطلاحات را جهت اشاره به سلولیت بکار برند.

 با همه اینها، اصطلاح سلولیت مقبولیت بیشتری دارد. سلولیت سالها به عنوان یک مشکل زیبایی، بسیار کم اهمیت تلقی می شد و بسیاری از متخصصین حتی از ورود به این بحث خودداری می کردند.

ولی امروزه مورد توجه بسیاری از مراکز علمی دنیا است. سلولیت یک بی نظمی وتغییر در بافت زیر جلدی به علل مختلف است.

 در لغت نامه پزشکی، سلولیت (pani cellulitis) بصورت زیر تعریف شده است: یک بی نظمی غیرالتهابی زیر جلدی که که منجر به نواحی دردآور؛ سفت و متورم می گردد.

 

بسیاری  سلولیت را منحصراً یک مشکل زیبایی در نظر می گیرند. در حالیکه این یک بیماری است و ۹۰٪ زنان دارای اشکال متفاوت آن هستند. سلولیت در ابتدا محدود و بی خطر است ولی در مراحل پیشرفته، این بیماری رنج آور بوده و ضمن تأثیر در شکل فیزیکی اندام، با اختلال گردش خون همراه است.

سلولیت معمولاً در نواحی ران، باسن، شکم، لگن، کمر، پهلوها، بازو و مچ پا شکل می گیرد و درمان آن با لیپوماتیک است.

 

تشکیل سلولیت

 

سلولیت فرایند تغییر شکل بافت پیوندی است که بطور تدریجی شروع شده و به فیبروز بدون التهاب ختم می شود. سلولیت اغلب در زنان اتفاق می افتد. این امر بدلیل تفاوت ساختار بافت پیوندی زنان با مردان و نیز افزایش ناگهانی سطح هورمون بطور ماهیانه در زنان است. بدین ترتیب که: سلولیت با تجمع چربیها در حفرات موجود در بافت هیپودرم شروع می شود و این در حالی است که حجم این حفرات در زنان بیشتر از مردان بوده و تغییرات ناگهانی هورمونی تاثیر بسزایی در تجمع چربیها در این حفرات دارند.

 

تشکیل سلولیت از شخصی به شخص دیگر متفاوت بوده و به عوامل گوناگونی چون ژنتیک، جنسیت، تغییرات هورمونی، رژیم غذایی، وزن، سن، حالات روحی و وضعیت تحرک فرد بستگی دارد. به هر حال، عوامل فوق موجب تجمع چربی در سلولهای چربی، بزرگ شدن آنها و شروع تشکیل سلولیت می شوند. بدین ترتیب که:

سلولهای چربی با بزرگ شدن خود روی عروق لنفی و مویرگ های اطراف خود فشار آورده و موجب اختلال تخلیه لنف وجریان خون در آنها می گردند. تا جائیکه در بعضی نقاط جریان خون و لنف به طور کامل قطع می شود. بنابر این مواد زائد حاصل از متابولیسم در آنها افزایش یافته و ضمن تغییر شیمیایی محیط، در دیواره های آنها رسوب می نمایند.

 

همچنین منافذ جداره عروق گشاد شده و موجب تراوش آب، پلاسما و پروتئین ها به حفره های بینابینی ونهایتاً تورم موضع و غلیظ شدن فزاینده مایع میان بافتی می شوند، عوامل فوق با کاهش شدید متابولیسم و مبادلات حیاتی در موضع همراهند. بنابراین بافت های فیبری نیز فیبروزه شده و گره های چربی را بطور کامل encapsulate می کنند.

 پدیده فوق و لیپوماتیک باعث می شود که در دسترسی بدن به بافت سلولیت غیرممکن بوده و استفاده از رژیم های لاغری و ورزش در برداشت چربی از بافت سلولیت ناموفق باشد.

فقدان خاصیت ارتجاعی طبیعی و ورم نواحی متورم از آب و مواد زائد حالتی را بوجود می آورند که به orange peel skin معروف است(ظاهر پوست پرتقالی). بطوریکه کشیدن، نیشگون گرفتن و صاف کردن چین ها دردآور و غیرممکن می گردد.